Wat is baarmoederhalskanker (baarmoederhals)? Wat zijn de symptomen van baarmoederhalskanker?

Baarmoederhalskanker , of baarmoederhalskanker zoals het medisch bekend is, komt voor in de cellen in het onderste deel van de baarmoeder, de baarmoederhals (nek) genoemd, en is een van de meest voorkomende gynaecologische kankersoorten ter wereld. Het is de 14e meest voorkomende kankersoort en de 4e meest voorkomende kankersoort bij vrouwen.

De baarmoederhals is het nekvormige deel van de baarmoeder dat aansluit op de vagina. Verschillende soorten humaan papillomavirus (HPV), die seksueel overdraagbare infecties veroorzaken, zijn de meest voorkomende biologische agens van baarmoederhalskanker.

Bij de meeste vrouwen voorkomt het immuunsysteem dat het lichaam door het virus wordt beschadigd als ze aan het virus worden blootgesteld. Maar bij een kleine groep vrouwen overleeft het virus jarenlang. Deze virussen kunnen het proces op gang brengen dat ervoor zorgt dat sommige cellen op het oppervlak van de baarmoederhals kankercellen worden.

Wat zijn de symptomen van baarmoederhalskanker?

Het meest voorkomende symptoom van baarmoederhalskanker is vaginale bloeding. Vaginale bloedingen kunnen optreden buiten de menstruatie, na geslachtsgemeenschap of in de postmenopauze.

Een ander veel voorkomend symptoom is pijn tijdens geslachtsgemeenschap, gedefinieerd als dyspareunie. Ongebruikelijke overmatige vaginale afscheiding en abnormale verstoring van de menstruatiecyclus zijn enkele van de vroege symptomen van baarmoederhalskanker.

In vergevorderde stadia kan bloedarmoede ontstaan ​​als gevolg van abnormale vaginale bloedingen, wat aan het ziektebeeld kan worden toegevoegd. Aanhoudende pijn in de onderbuik, benen en rug kunnen de symptomen vergezellen. Door de gevormde massa kan obstructie in de urinewegen optreden en problemen veroorzaken zoals pijn tijdens het plassen of frequent urineren.

Net als bij andere vormen van kanker kan onvrijwillig gewichtsverlies gepaard gaan met deze symptomen. Doorgang van urine of ontlasting kan optreden als gevolg van nieuwe verbindingen die in de vagina worden gevormd. Deze verbindingen tussen de lekkende blaas of dikke darm en de vagina worden fistels genoemd.

Wat zijn de symptomen van baarmoederhalskanker tijdens de zwangerschap?

Symptomen van baarmoederhalskanker tijdens de zwangerschap zijn dezelfde als vóór de zwangerschap. Baarmoederhalskanker veroorzaakt echter meestal geen symptomen in de vroege stadia. Daarom is het belangrijk om regelmatig gynaecologische onderzoeken te ondergaan voor een vroege diagnose van baarmoederhalskanker.

Symptomen van baarmoederhalskanker zijn:

• Vaginale bloedingen
• Vaginale afscheiding
• Bekkenpijn
• Problemen met de urinewegen

Als u tijdens de zwangerschap risico loopt op baarmoederhalskanker, dient u uw arts te raadplegen.

Baarmoederhalskankervaccin

Het baarmoederhalskankervaccin is een vaccin dat beschermt tegen baarmoederhalskanker veroorzaakt door een virus genaamd Humaan Papillomavirus (HPV). HPV is een seksueel overdraagbaar virus en veroorzaakt verschillende soorten kanker en ziekten, zoals baarmoederhalskanker en genitale wratten.

Er bestaat geen bovengrens voor het HPV-vaccin, dat een serieuze bescherming biedt tegen baarmoederhalskanker. Het HPV-vaccin kan aan alle vrouwen vanaf 9 jaar worden toegediend.

Wat zijn de oorzaken van baarmoederhalskanker?

Mutaties in het DNA van gezonde cellen in dit gebied kunnen de oorzaak zijn van baarmoederhalskanker. Gezonde cellen delen zich in een bepaalde cyclus, gaan door met hun leven en als de tijd daar is, worden ze vervangen door jonge cellen.

Als gevolg van mutaties wordt deze celcyclus verstoord en beginnen cellen zich ongecontroleerd te vermenigvuldigen. Abnormale celgroei veroorzaakt de vorming van structuren die massas of tumoren worden genoemd. Deze formaties worden kanker genoemd als ze kwaadaardig zijn, zoals agressief groeien en andere omringende en verre lichaamsstructuren binnendringen.

Humaan papillomavirus (HPV) wordt aangetroffen bij ongeveer 99% van de baarmoederhalskankers. HPV is een seksueel overdraagbaar virus en veroorzaakt wratten in het genitale gebied. Het verspreidt zich tussen individuen na huidcontact tijdens orale, vaginale of anale geslachtsgemeenschap.

Er zijn meer dan 100 verschillende typen HPV, waarvan er vele als laag risico worden beschouwd en geen baarmoederhalskanker veroorzaken. Het aantal HPV-typen waarvan is vastgesteld dat ze verband houden met kanker bedraagt ​​20. Meer dan 75% van de gevallen van baarmoederhalskanker wordt veroorzaakt door HPV-16 en HPV-18, ook wel hoogrisico-HPV-typen genoemd. HPV-typen met een hoog risico kunnen afwijkingen aan de baarmoederhalscellen of kanker veroorzaken.

HPV is echter niet de enige oorzaak van baarmoederhalskanker. De meeste vrouwen met HPV ontwikkelen geen baarmoederhalskanker. Sommige andere risicofactoren, zoals roken, HIV-infectie en de leeftijd waarop zij voor het eerst geslachtsgemeenschap hebben, zorgen ervoor dat vrouwen die aan HPV worden blootgesteld een grotere kans hebben om baarmoederhalskanker te ontwikkelen.

Bij een persoon wiens immuunsysteem normaal functioneert, kan de HPV-infectie binnen een periode van ongeveer 2 jaar door het lichaam zelf worden geëlimineerd. Veel mensen zijn op zoek naar een antwoord op de vraag "Verspreidt baarmoederhalskanker zich?" Baarmoederhalskanker kan, net als andere soorten kanker, loskomen van de tumor en zich verspreiden naar verschillende delen van het lichaam.

Wat zijn de soorten baarmoederhalskanker?

Als u het type baarmoederhalskanker kent, kan uw arts beslissen welke behandeling u nodig heeft. Er zijn 2 hoofdtypen baarmoederhalskanker: plaveiselcelkanker en adenocarcinoom. Deze worden genoemd naar het type kankercel.

Plaveiselcellen zijn platte, huidachtige cellen die het buitenoppervlak van de baarmoederhals bedekken. 70 tot 80 op de 100 gevallen van baarmoederhalskanker zijn plaveiselcelkanker.

Adenocarcinoom is een vorm van kanker die ontstaat uit kolomvormige kliercellen die slijm produceren. Kliercellen zijn verspreid over het cervicale kanaal. Adenocarcinoom komt minder vaak voor dan plaveiselcelkanker; De laatste jaren is er echter sprake van een toename van de detectiefrequentie. Ruim 10% van de vrouwen met baarmoederhalskanker heeft adenocarcinoom.

Het derde meest voorkomende type baarmoederhalskanker is adenosquameuze kanker, waarbij beide celtypen betrokken zijn. Kleincellige kankers komen minder vaak voor. Afgezien hiervan zijn er nog andere zeldzame soorten kanker in de baarmoederhals.

Wat zijn de risicofactoren voor baarmoederhalskanker?

Er zijn veel risicofactoren geassocieerd met baarmoederhalskanker:

• Een infectie met het humaan papillomavirus (HPV) vormt de belangrijkste risicofactor voor baarmoederhalskanker.
• Vrouwen die roken hebben tweemaal zoveel kans op baarmoederhalskanker als niet-rokers.
• Bij mensen met een zwak immuunsysteem is het lichaam onvoldoende om HPV-infecties en kankercellen te vernietigen. Het HIV-virus of sommige medicijnen die de immuniteit aantasten, verhogen het risico op baarmoederhalskanker vanwege hun verzwakkende effecten op de lichaamsafweer.
• Volgens sommige onderzoeken bleek het risico op baarmoederhalskanker hoger te zijn bij vrouwen die bij bloedonderzoek en onderzoek van het baarmoederhalsslijm tekenen vertoonden van een eerdere chlamydia-infectie.
• Vrouwen die niet genoeg fruit en groenten in hun dieet consumeren, lopen mogelijk risico op baarmoederhalskanker.
• Vrouwen met overgewicht en obesitas lopen een hoger risico op het ontwikkelen van cervicaal adenocarcinoom.
• Het hebben van een familiegeschiedenis van baarmoederhalskanker is een andere risicofactor.
• DES is een hormonaal medicijn dat tussen 1940 en 1971 aan sommige vrouwen werd gegeven om miskramen te voorkomen. Heldercellig adenocarcinoom van de vagina of baarmoederhals blijkt vaker voor te komen dan normaal verwacht bij vrouwen van wie de moeder DES gebruikte tijdens de zwangerschap.

Wat zijn de preventiemethoden voor baarmoederhalskanker?

Jaarlijks worden er wereldwijd ruim 500.000 nieuwe gevallen van baarmoederhalskanker ontdekt. Jaarlijks overlijden ongeveer 250 duizend van deze vrouwen aan deze ziekte. Het kennen van iemands gevoeligheid voor welk type kanker dan ook kan een cognitief en emotioneel uitputtende situatie zijn, maar het is mogelijk om het risico op het ontwikkelen van kanker te verminderen met de juiste preventiemethoden voor vermijdbare kankers.

Baarmoederhalskanker is een van de weinige vormen van kanker die vrijwel volledig te voorkomen is. Een groot deel van de kankerpreventie kan worden bereikt door het seksueel overdraagbare humaan papillomavirus te vermijden. De basis van bescherming is het gebruik van condooms en andere barrièremethoden.

Er zijn vaccins ontwikkeld tegen HPV-typen waarvan wordt aangenomen dat ze verband houden met baarmoederhalskanker. Het vaccin wordt als zeer effectief beschouwd, vooral als het vanaf het begin van de adolescentie tot de jaren dertig wordt toegediend. Ongeacht uw leeftijd, het wordt aanbevolen dat u uw arts raadpleegt en informatie inwint over het HPV-vaccin.

Een screeningstest genaamd uitstrijkje kan worden toegepast om baarmoederhalskanker te voorkomen voordat deze zich voordoet. Een uitstrijkje is een belangrijk onderzoek dat helpt bij het opsporen van de aanwezigheid van cellen in de baarmoederhals die de neiging hebben kanker te worden.

Tijdens de procedure worden de cellen in dit gebied voorzichtig afgeschraapt en wordt er een monster genomen. Vervolgens worden ze in het laboratorium onderzocht op zoek naar abnormale cellen.

Bij deze test, die een beetje ongemakkelijk is maar heel kort duurt, wordt het vaginale kanaal geopend met behulp van een speculum, waardoor de toegang tot de baarmoederhals gemakkelijker wordt. Celmonsters worden verzameld door dit gebied te schrapen met medische hulpmiddelen zoals een borstel of spatel.

Afgezien hiervan verminderen persoonlijke voorzorgsmaatregelen zoals het vermijden van roken, wat het risico op baarmoederhalskanker verhoogt, het eten van een dieet dat rijk is aan fruit en groenten, en het wegwerken van overgewicht, ook het risico op het ontwikkelen van baarmoederhalskanker.

Hoe wordt baarmoederhalskanker gediagnosticeerd?

Baarmoederhalskanker veroorzaakt in de beginfase mogelijk geen noemenswaardige klachten bij patiënten. Na aanmelding bij artsen bestaat de eerste fase van de diagnostische aanpak uit het afnemen van de medische geschiedenis van de patiënt en het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek.

Er wordt gevraagd naar de leeftijd van de patiënt bij de eerste geslachtsgemeenschap, of hij/zij pijn voelt tijdens geslachtsgemeenschap en of hij/zij klaagt over bloedingen na geslachtsgemeenschap.

Andere vragen die moeten worden overwogen zijn onder meer of de persoon al eerder een seksueel overdraagbare aandoening heeft gehad, het aantal seksuele partners, of HPV of HIV al eerder bij de persoon is gedetecteerd, tabaksgebruik en of de persoon is ingeënt tegen HPV, menstruatiepijn, patroon en de ontwikkeling van abnormale bloedingen tijdens deze perioden.

Lichamelijk onderzoek is het onderzoek van de externe en interne delen van de geslachtsstructuren van de persoon. Bij het onderzoek van het genitale gebied wordt de aanwezigheid van verdachte laesies onderzocht.

Cervicale screeningstest is een cytologisch onderzoek uit een uitstrijkje. Als er bij het onderzoek na de monsterafname geen abnormale cellen worden gedetecteerd, kan het resultaat als normaal worden geïnterpreteerd. Abnormale testresultaten wijzen er niet definitief op dat de persoon kanker heeft. Abnormale cellen kunnen worden geclassificeerd als atypisch, mild, matig, gevorderd en carcinoom in situ.

Carcinoma in situ (CIS) is een algemene term die wordt gebruikt voor het vroege stadium van kankerziekten. Baarmoederhalscarcinoom in situ wordt gedefinieerd als stadium 0 baarmoederhalskanker. CIS is kanker die alleen op het oppervlak van de baarmoederhals voorkomt en dieper is gevorderd.

Als uw arts baarmoederhalskanker vermoedt of als er abnormale cellen worden gevonden bij de screening op baarmoederhalskanker, zal hij een aantal tests bestellen voor verdere diagnose. Colposcopie is een hulpmiddel waarmee uw arts de baarmoederhals van dichterbij kan bekijken. Het is meestal niet pijnlijk, maar als een biopsie nodig is, kunt u pijn voelen:

Naaldbiopsie

Het kan nodig zijn om een ​​biopsie te nemen met een naald uit de overgangszone waar kankercellen en normale cellen zich bevinden om een ​​diagnose te stellen.

Endocervicale curettage

Het is het proces waarbij een monster uit de baarmoederhals wordt genomen met behulp van een lepelvormig medisch hulpmiddel, een curette genaamd, en een ander borstelachtig hulpmiddel.

Als er verdachte resultaten worden verkregen in de monsters die met deze procedures zijn genomen, kunnen verdere tests worden uitgevoerd:

Kegelbiopsie

Bij deze procedure, uitgevoerd onder algemene anesthesie, wordt een klein kegelvormig stukje uit de baarmoederhals verwijderd en in het laboratorium onderzocht. Bij deze procedure kunnen celmonsters worden genomen uit diepere delen van de baarmoederhals.

Als na deze onderzoeken baarmoederhalskanker bij de persoon wordt vastgesteld, kan de ziekte met verschillende radiologische onderzoeken in stadium worden gebracht. Röntgenstraling, computertomografie (CT), magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) en positronemissietomografie (PET) behoren tot de radiologische onderzoeken die worden gebruikt voor de stadiëring van baarmoederhalskanker.

Stadia van baarmoederhalskanker

Stadiëring wordt gedaan op basis van de mate van verspreiding van de kanker. Baarmoederhalskankerstadia vormen de basis van de behandelingsplanning en er zijn in totaal 4 stadia van deze ziekte. Baarmoederhalskankerniveaus; Het is verdeeld in vier: fase 1, fase 2, fase 3 en fase 4.

Fase 1 Baarmoederhalskanker

De structuur gevormd bij stadium 1 baarmoederhalskanker is nog steeds klein van formaat, maar kan zich hebben verspreid naar de omliggende lymfeklieren. In dit stadium van baarmoederhalskanker kan er geen ongemak in andere delen van het lichaam worden waargenomen.

Fase 2 Baarmoederhalskanker

Het kankerweefsel in de tweede fase van de ziekte is iets groter dan in de eerste fase van de ziekte. Het kan zich buiten de geslachtsdelen en naar de lymfeklieren hebben verspreid, maar het wordt zonder verdere progressie gedetecteerd.

Fase 3 Baarmoederhalskanker

In dit stadium van baarmoederhalskanker verspreidt de ziekte zich naar de lagere delen van de vagina en buiten de liesstreek. Afhankelijk van de progressie kan het de nieren blijven verlaten en obstructie in de urinewegen veroorzaken. Afgezien van deze delen is er geen ongemak in andere delen van het lichaam.

Fase 4 Baarmoederhalskanker

Het is het laatste stadium van de ziekte waarin de ziekte zich verspreidt (metastaseert) van de geslachtsorganen naar andere organen zoals de longen, botten en lever.

Wat zijn de behandelmethoden voor baarmoederhalskanker?

Het stadium van baarmoederhalskanker is de belangrijkste factor bij het kiezen van een behandeling. Andere factoren, zoals de exacte locatie van de kanker in de baarmoederhals, het type kanker, uw leeftijd, uw algemene gezondheidstoestand en of u kinderen wilt krijgen, hebben echter ook invloed op de behandelingsopties. Baarmoederhalskankerbehandeling kan worden toegepast als een enkele methode of als een combinatie van verschillende behandelingsopties.

Er kan een operatie worden uitgevoerd om de kanker te verwijderen. Radiotherapie, chemotherapie of een combinatie van beide, radiochemotherapie, zijn andere behandelmethoden die worden toegepast, afhankelijk van het stadium van de kanker en de toestand van de patiënt.

De behandelmethode bij baarmoederhalskanker in een vroeg stadium bestaat uit chirurgische ingrepen. Beslissen welke procedure moet worden uitgevoerd, kan gebaseerd zijn op de grootte en het stadium van de kanker en of de persoon in de toekomst zwanger wil worden:

• Alleen het kankergebied verwijderen

Bij zeer kleine baarmoederhalskankerpatiënten kan het mogelijk zijn om de structuur te verwijderen met een kegelbiopsieprocedure. Behalve het baarmoederhalsweefsel dat in de vorm van een kegel wordt verwijderd, worden andere delen van de baarmoederhals niet ingegrepen. Deze chirurgische ingreep kan de voorkeur hebben, vooral bij vrouwen die op latere leeftijd zwanger willen worden, als de ernst van hun ziekte dit toelaat.

• Verwijdering van de baarmoederhals (trachelectomie)

De chirurgische procedure genaamd radicale trachelectomie verwijst naar het verwijderen van de baarmoederhals en sommige weefsels rondom deze structuur. Na deze procedure, die de voorkeur kan hebben bij patiënten met baarmoederhalskanker in een vroeg stadium, kan de persoon in de toekomst opnieuw zwanger worden omdat er geen ingreep in de baarmoeder plaatsvindt.

• Verwijdering van baarmoederhals- en baarmoederweefsel (hysterectomie)

Een andere chirurgische methode die de voorkeur geniet bij de meeste patiënten met baarmoederhalskanker in een vroeg stadium is een hysterectomieoperatie. Bij deze operatie worden naast een deel van de baarmoederhals, baarmoeder en vagina van de patiënt ook de omliggende lymfeklieren verwijderd.

Met hysterectomie kan de persoon volledig van deze ziekte afkomen en wordt de kans op herhaling geëlimineerd, maar aangezien de voortplantingsorganen zijn verwijderd, is het voor de persoon onmogelijk om zwanger te worden in de postoperatieve periode.

Naast chirurgische ingrepen kan bij sommige patiënten bestralingstherapie met behulp van hoogenergetische stralen (radiotherapie) worden toegepast. Radiotherapie wordt doorgaans samen met chemotherapie gebruikt, vooral bij patiënten met baarmoederhalskanker in een vergevorderd stadium.

Deze behandelmethoden kunnen ook worden gebruikt om het risico op herhaling van de ziekte bij sommige patiënten te verminderen als wordt vastgesteld dat de kans op herhaling groot is.

Vanwege de schade aan de voortplantingscellen en eieren na radiotherapie kan de persoon na de behandeling door de menopauze gaan. Om deze reden moeten vrouwen die in de toekomst zwanger willen worden, hun arts raadplegen over hoe hun voortplantingscellen buiten het lichaam kunnen worden opgeslagen.

Chemotherapie is een behandelmethode die tot doel heeft kankercellen te elimineren door middel van krachtige chemische medicijnen. Chemotherapiemedicijnen kunnen oraal of intraveneus aan de persoon worden gegeven. In gevorderde gevallen van kanker kan chemotherapie in combinatie met radiotherapie de effectiviteit van de toegepaste behandelingen vergroten.

Naast deze procedures kunnen er ook verschillende medicijnen worden gebruikt in het kader van gerichte therapie, door de verschillende kenmerken van kankercellen bloot te leggen. Het is een behandelmethode die samen met chemotherapie kan worden toegepast bij patiënten met vergevorderde baarmoederhalskanker.

Naast deze behandelingen wordt medicamenteuze behandeling die de strijd van de persoon tegen kanker versterkt door zijn eigen immuunsysteem te stimuleren, immunotherapie genoemd. Kankercellen kunnen zichzelf onzichtbaar maken voor het immuunsysteem door de verschillende eiwitten die ze produceren.

Vooral in vergevorderde stadia en bij mensen die niet op andere behandelmethoden hebben gereageerd, kan immuuntherapie helpen bij het opsporen en elimineren van kankercellen door het immuunsysteem.

Het vijfjaarsoverlevingspercentage voor patiënten met baarmoederhalskanker die in een vroeg stadium worden ontdekt, bedraagt ​​92% na passende behandeling. Daarom wordt aanbevolen dat u, als u de symptomen van deze aandoening opmerkt, contact opneemt met zorginstellingen en hulp krijgt.

Hoe testen op baarmoederhalskanker?

Baarmoederhalskankertests zijn tests die worden uitgevoerd om abnormale celveranderingen in de baarmoederhals of HPV-infectie in een vroeg stadium te detecteren. Uitstrijkje (Pap-uitstrijkje) en HPV zijn de meest gebruikte screeningstests.

Veel Gestelde Vragen

Op welke leeftijden wordt baarmoederhalskanker gezien?

Baarmoederhalskanker ontstaat meestal in de jaren dertig en veertig. Dit is echter geen definitieve situatie. Dit type kanker kan op elke leeftijd voorkomen. De late jaren dertig en vroege jaren zestig worden beschouwd als de periode met een hoog risico. Baarmoederhalskanker komt minder vaak voor bij jongere vrouwen, maar komt in zeldzame gevallen ook voor bij tieners.

Kan baarmoederhalskanker worden behandeld?

Baarmoederhalskanker is een van de soorten kanker die behandeld kunnen worden. Het behandelplan hangt meestal af van het stadium van de kanker, de grootte, de locatie en de algemene gezondheidstoestand van de patiënt. Behandeling van baarmoederhalskanker; Het omvat een operatie, radiotherapie, chemotherapie of een combinatie hiervan.

Is baarmoederhalskanker dodelijk?

Baarmoederhalskanker is een geneesbare vorm van kanker wanneer deze in een vroeg stadium wordt ontdekt en behandeld. Regelmatige gynaecologische onderzoeken en screeningstests voor baarmoederhalskanker vergroten de kans op het vroegtijdig opsporen van abnormale celveranderingen of kanker. Maar baarmoederhalskanker is een dodelijke vorm van kanker.

Wat veroorzaakt baarmoederhalskanker?

De belangrijkste oorzaak van baarmoederhalskanker is een infectie veroorzaakt door een virus genaamd Humaan Papillomavirus (HPV). HPV is een seksueel overdraagbaar virus. In sommige gevallen kan het lichaam de HPV-infectie zelf opruimen en zonder symptomen elimineren.